Wesz ludzka – obalamy mity

Wszawica to choroba, która dotyka najczęściej dzieci w wieku szkolnym i przedszkolnym. Na temat tej dolegliwości krąży wiele mitów, z których wiele odbiega od rzeczywistości. Wiedza na temat przyczyn i istoty wszawicy jest kluczowa, aby uchronić się od nieprzyjemnych objawów lub szybko się ich pozbyć, gdy już się pojawią.

Mit 1: Wszawica wynika z braku higieny

Zazwyczaj wszawicę uważa się za wstydliwy problem, ponieważ jest ona powszechnie kojarzona z brudem i brakiem higieny. Nic bardziej mylnego. Wszy przenoszą się bardzo łatwo z jednej osoby na drugą. Dlatego narażone są w szczególności dzieci, które spędzają dużo czasu na wspólnej zabawie. Dorośli z zasady są w mniejszym stopniu narażeni na wszawicę, ponieważ zazwyczaj zachowują kilkudziesięciocentymetrową strefę komfortu podczas kontaktów z innymi osobami. Dzieci są jednak z natury otwarte i ciekawskie, dlatego lubią dotykać i przytulać się do innych, często dopiero poznanych osób. Przenoszenie się wszy ma zatem w większości przypadków niewiele wspólnego z higieną osobistą.

Mit 2: Wszy przenoszą choroby

Wszy głowowe nie przenoszą żadnych chorób. Pokarmem dla tego rodzaju wszy jest ludzka krew. Dlatego wszy nakłuwają skórę głowy w wielu miejscach, co prowadzi do powstawania stanu zapalnego. Skutkuje to męczącym swędzeniem skóry głowy. Jest to niezwykle irytujący objaw, jednak wszy same w sobie nie są niebezpieczne. Jednak ich kał lub ślina mogą wywoływać reakcje alergiczne, a ciągłe drapanie sprzyja powstawaniu ran podatnych na zakażenia. Inaczej wygląda sytuacja w przypadku tzw. wszy odzieżowych, które mogą przenosić choroby, takie jak dur plamisty, który występuje jednak bardzo rzadko.

Mit 3: Latające wszy

Wiele osób uważa, że zarażenie wszawicą następuje poprzez przeskakiwanie wszy pomiędzy osobami. Ten rodzaj pasożytów jednak nie posiada umiejętności skakania, ani latania. Ich budowa pozwala natomiast na swobodne poruszanie się po powierzchni włosów, nawet do 20 cm na minutę. Mają one także zdolność do utrzymania ciężaru nawet 2000 razy większego niż one same. Aby doszło do zarażenia wszawicą musi nastąpić zetknięcie się włosów obu osób.

Mit 4: Zarażenie odzwierzęce

Istnieje wiele gatunków wszy, które są wyspecjalizowane do życia na skórze konkretnego gatunku ssaków. Nie ma zatem możliwości zarażenia się wszawicą od innych gatunków, nawet jeśli są one spokrewnione z człowiekiem (tak jak np. goryle lub szympansy). Nie należy się także martwić o zarażenie dzieci wszawicą podczas zabawy ze zwierzętami domowymi.